پترونفت، ساعت هشت صبح؛ اینجا اهواز است، در یکی از روزهای گرم و نم‌دار خوزستان. از چند روز پیش، خود را مهیّای سفری کرده بودیم که انتهایش عشق و دلدادگی است؛ قدم که در «طریق الحسین» بگذارید، همه آشنا هستند و غربت معنا ندارد. در این جاده، همه قدم‌ها «للحسین» است و فریاد «هله بیکم یا زوّار» در هر گوشه‌و‌کنارش شنیده می‌شود و بر دل‌ها می‌نشیند.
این شیفته‌گی به رهروان راه عشق را می‌شود از همان ابتدای مسیر دید؛ در 60 کیلومتری جاده اهواز به خرمشهر، چند نفری با بیرق سیاه، ایستاده در کنار جاده، چشم به راه هستند و ساعت‌ها دست راست خود را به نشانه استقبال بالا برده‌اند تا زائری از راه برسد و اندکی خستگی راه را از تن بزداید.
نیم ساعتی پس از حرکت، به موکبی می‌رسیم که عنوان «سیّدالشهدا» بر آن نقش بسته؛ موکبی که از سوی شرکت توسعه نیشکر ساخته شده و تصاویری از سردار دل‌ها، رهبر معظم انقلاب و طرحی از شهدای کربلا بر دیواره آن حک شده است.
شور و اشتیاق خادمان موکب نیشکر
برای زوّاری که مسیر جاده اهواز به خرمشهر را برای رسیدن به مرز شلمچه پیموده‌اند، دیدن شور و اشتیاق خادمان این موکب، جالب است؛ زائران با رسیدن به موکب نیشکر، کوله‌بارشان را کناری می‌گذارند تا اندکی بیاسایند.
تابلوهای سیمانی با شعارهایی از تولید و اشتغالزایی صنعت نیشکر نیز در کنار موکب، توجه‌مان را جلب می‌کند؛ صنعتی که توانسته با تولید شکر، کام مردم را شیرین کند و در عین حال، با استخدام جوانان بومی، امنیتی پایدار را برای این استان به ارمغان آورد. خادمان موکب نیشکر از پرسنل این شرکتاند که ندای «هله بیکم» ساکنانِ مهمان‌نوازش، بر دلت می‌نشیند و مهربانی‌شان مرهمی می‌شود بر خستگی راه.
ثبت موقعیت مکانی موکب روی نقشه گوگل
موکب سیّدالشهدا نیشکر، مجهّز به سیستم سرمایشی و امکانات بهداشتی دارد؛ عطش خدمت به رهروان کربلا، حماسه‌های ماندگاری را در اینجا رقم زده است؛ خادمان موکب برای خدمت‌رسانی از هیچ تلاشی فروگذار نکرده‌اند؛ یکی از خادمان می‌گفت که چشم‌های ما به قدم‌های شما زوّار حسین(ع) دوخته شده و برای اینکه رهروان این راه از وجود این موکب مطلع شوند، «موقعیت مکانی» آن را بر روی نقشه گوگل به ثبت رسانده‌ایم تا مسیر دسترسی‌شان سهل و آسان شود.
این کار یعنی نهایت عشق و دلدادگی؛ همگی دست به دست هم داده‌اند تا راهِ دلدادگان کوی یار برای رسیدن به بارگاه عشق هموار شود؛ اینجا در کنار خادمان، پزشکانی به صورت داوطلبانه حضور یافته‌اند و بی‌هیچ چشم‌داشتی خدمت‌رسانی می‌کنند.
پس از نیم ساعتی استراحت در موکب نیشکر، کوله‌بارمان را برمی‌داریم و به سمت شلمچه رهسپار می‌شویم؛ آنچه در ذهن‌مان نقش بسته، شور و شعوری کسانی است که دل‌هایشان عاشورایی است؛ مردمانی از جنس فداکاری و بودن که لحظه لحظه با تمنّای مولای‌شان، رؤیاهای خیس خود را باور می‌کنند.
