یکی از دغدغه‌های جدی وزارت نفت تا به امروز حذف مشعل‌ها و به حداقل رساندن، مخاطرات زیست‌محیطی ناشی از سوختن گازهای فلرینگ است. بدون شک این دغدغه به شرکت‌های نفتی و پتروشیمی هم کشیده شده است. در کشورهای صاحب‌نام نفتی برای این مسئله راه‌حل‌هایی پیش‌بینی شده و در حال انجام است. از جمله آنها می‌توان به طرح جمع‌آوری گازهای فلر و استفاده به عنوان خوراک پتروشیمی‌ها است. که شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب بعنوان پیشتاز در اجرای این ایده استراتژیک دست به اقدام زده است
پتروشیمی مارون به عنوان یکی از بزرگترین پتروشیمی های کشور با در نظر گرفتن رسالت اجتماعی و حفاظت از محیط زیست، پای به میدان گذاشت و با سرمایه‌گذاری ۱۶۷ میلیون دلاری و به امضا رساندن قراردادی با شرکت ملی مناطق نفتخیز، هشت پروژه جمع‌آوری گاز مشعل در حال اجرا دارد. پروژه‌هایی که در صورت به اتمام رسیدن از هدررفت دو میلیارد و ۷۰۰ میلیون مترمکعب گاز جلوگیری می‌شود. از طرفی ۳۵۰ هزار گاز +CO2 ) خوراک پتروشیمی) و دو میلیون و ۹۰۰ هزار بشکه میعانات در سال استحصال می‌شود.
این فعالیت‌ها تمام کار پتروشیمی مارون نبوده، بلکه در سال گذشته با سرمایه‌گذاری بر روی تعمیرات اساسی و بهسازی واحد NGL600، سایز این فلر را ۹۵ درصد کاهش داد. نتیجه این فعالیت کاهش ۲۰۷ میلیون مترمکعبی گاز فلرینگ بود. دیگر پروژه‌های در حال اجرا با سرمایه‌گذاری ۴۷۰ میلیون یورو در ۱۵ پروژه‌ی دیگر است که به زودی شکل اجرایی به خود می‌گیرند. در ایران برای جمع‌آوری گازهای فلر تا به امروز ۲۸ پروژه به یک میلیارد دلار سرمایه نیاز دارد. بدون شک تداوم فعالیت‌هایی که علاوه بر حفاظت از محیط زیست و تولید ثروت، خوراک پتروشیمی‌ها را در شرایط ناترازی جبران می‌کند، الگویی مناسب و قابل اتکا برای سایر پتروشیمی‌ها است.
کشورهای واردکننده‌ی نفت به تبعیت از کاهش کربن، ترجیح می‌دهند نفت را از کشورهایی وارد کنند که شدت فلرینگ کمتری داشته باشند. از طرفی جمع‌آوری گازهای فلر علاوه بر تاثیر زیست‌محیطی، آورده نقدی به همراه دارد و می‌توان از گازهای فلر برای تامین خوراک پتروشیمی‌ها استفاده کرد. در کشور عربستان هشتاد و هفت میلیارد و ۷۰۰ میلیون متر مکعب جمع‌آوری شده از مشعل‌ها را برای پتروشیمی استفاده می‌کند.
پتروشیمی مارون بعنوان یکی از مگاالفین های جهان است. این واحد عظیم با تولید سالیانه یک میلیون و ۱۰۰ هزار تُن اتیلن و دویست هزار تُن پروپیلن به عنوان محصولات اصلی در تبدیل هیدروکربن‌ها به مواد پلیمری و پتروشیمیایی نقش اساسی دارد. نقشی بی‌بدیل که علاوه بر تامین نیاز داخل، صادرات را نشانه گرفته و در هفت‌ماهه‌ی نخست امسال توانست مرزهای رکورد تولید را جابجا کرد.
ابراهیم متین سیرت
