به گزارش پترو نفت، به نقل از خبرگزاری ایلنا روز شنبه ۳۰ تیر خبر داد که هفته‌ها پس از تجمع و تحصن اعتراضی شماری از کارگران شرکت پتروشیمی «ارغوان‌گستر» ایلام به دلیل بیکاری ناشی از پایان قرارداد کارشان و پاسخگو نبودن مسئولان، یکی از این کارگران تلاش کرد با ریختن بنزین بر روی سرش به زندگی خود پایان دهد که دیگر کارگران از این اقدام او جلوگیری کردند.
به نوشته ایلنا، همسر یکی از کارگران نیز به دلیل «مشکلات مالی ناشی از بیکاری همسرش» با خوردن قرص برنج اقدام به خودکشی کرد که با اقدام امدادگران از مرگ نجات یافت.
از اواسط خرداد ماه، اعتراض متوالی کارگران بیکار شده «پروژه پتروشیمی ارغوان گستر» ایلام در رسانه‌ها خبرساز شد.
فعالان کارگری می‌گویند شماری از کارگران پروژه‌ای در پتروشیمی ارغوان گستر «با اتمام قرارداد پیمانکار بیکار شده و روند بیکاری برای سایر کارگران ادامه دارد.»
این کارگران که بیشتر آنها در بخش‌های اتصالات، نصب و تجهیزات کار می‌کردند، با اتمام پروژه بیکار شده‌اند و بر این باور هستند که باید به کار گرفته شوند.
یکی از کارگران این پروژه پیشتر به «تجارت‌نیوز» گفته بود که پس از پایان قراردادها تا پایان ماه خرداد، حدود ۴۰۰ کارگر بیکار خواهند شد و درخواست‌های آنها از مسئولان برای ادامه همکاری بدون پاسخ مانده است.
از سوی دیگر، به گزارش ایلنا، دوشنبه هفته گذشته حدود ۷ تن کارگران بیکار شده این شرکت به دلیل «پیگیری وضعیت شغلی خود» بازداشت و پس از سه روز آزاد شدند.
شرکت پتروشیمی ارغوان گستر ایلام، با خالص‌سازی پروپیلن گرید شیمیایی، محصول پروپیلن گرید پلیمری تهیه می‌کند. مکان این طرح در استان ایلام، شهرستان چوار است.
به گزارش رسانه‌های ایران به نقل از کارگران پروژه پتروشیمی ارغوان گستر ایلام، همه این کارگران از بومیان منطقه و شهرستان چوار هستند و سابقه کار آنها ۵ تا ۱۰ سال است.
شمار زیادی از این افراد با وجود داشتن مدارک تخصصی با حقوقی که آن را «یک چهارم پروژه‌های دیگر» توصیف کرده‌اند در این پروژه فعالیت داشتند و به دلیل وعده‌های مکرر مدیران شرکت و پیمانکار، موقعیت‌های شغلی دیگر را نیز از دست داده‌اند.
اصناف و کارگران، یکی از موانع عمده مشکلات دستمزدی خود را «واسطه بودن پیمانکاران» بین کارفرما و کارگر اعلام کرده‌اند. حذف پیمانکاران و اعتراض به «برون‌سپاری خدمات و واگذاری کار به شرکت‌های پیمانکار» یکی از مطالبات اساسی اعتراضات صنفی و کارگری است.
براساس گزارش‌های پیشین برخی از تشکل‌های کارگری، «بیش از ۲۲ هزار» کارگر پروژه‌ای در ۱۱۰ شرکت برای تحقق مطالبات صنفی خود دراعتصاب هستند و شماری از آنها هم با ترک محل کار، به خانه‌های خود رفته‌اند.
سابقه اعتراضات کارگران پتروشیمی در چند سال گذشته به خشونت و خودکشی کارگران منجر شده است و تنها شش مورد خودکشی معیشتی در دو سال گذشته در کارخانه پتروشیمی چوار اتفاق افتاده است.
