به قلم امید وطن خواه
کارکنان شریف و صبور صنعت نفت با سلام
یادداشت کوتاهی منتشر کردم که آب در خوابگه مورچگان انداخت. می‌دانستم از این حرف‌های حساب آشفته می‌شوند. در برابر آوار فسادی که در مدیریت نوچه پرور آقایان ژنرال قلابی بر سر نفت و کارکنان مظلومش فرو ریخت ، هرگز سکوت نمی‌کنم.
سال‌ها تصمیم گیری در صنعت بزرگی مثل صنعت نفت را از بدنه‌ی کارشناسی نفت بیرون بردند و جمع کوچکی برای گرفتن امتیازها و غنائم دور هم جمع شدند . این افراد روح و روان کارکنان را از بین برده‌اند ، یک روزه _ باور کنید یک روزه! _ به مقام‌های بالا رسیده‌اند و متخصصان و کارشناسان را تحقیر کرده‌اند. من چیزی برای از دست دادن ندارم که از این هیاهوها و غوغا سالاری ها بترسم . اینجا لحظه‌ی سکوت نیست . سرم را هم که ببرند ، آبرویم را هم که ببرند ، صدای خفه‌ی گلوی کارکنان صنعت نفت را بلندتر ادا می‌کنم.
ای ظالمان و نماز خوان های کافر ، چرا از انتقادهای من اینقدر هراس دارید؟ بگذارید بازرسی و سنجش‌های فنی بگوید در آن ایام بر سر نفت چه آورده اید؟ بگذارید کارکنان بگویند که از دست شماها چه ها که نکشیده اند و خانواده و وطن خود را رها و آواره کشور بیگانه و گاها دشمن شده اند . چرا یک نفر نمی‌رود یک نظر سنجی محرمانه انجام دهد تا ببینند چقدر موافق خط و ربط آقای زنگنه و شاگردانش هستند که یک شبه و بدون تجربه معاون وزیر شده و ساختارهای اداری و اخلاقی را در هم کوبیدند ؟
تا مرگ بر این مسئولیت انتقاد از شما وطن فروشان و اعمال تان می‌مانم و به احترام کارمندان و کارگران نفت که دل آزرده اند ، سکوت نمی کنم .
خاک پای ملت شریف ایران و مخصوصا کارکنان مظلوم صنعت نفت : امید وطن خواه
