به گزارش پترونفت، به نقل از تیترصنعت، صنعت فولاد به عنوان یکی از ستون های مهم اقتصادی کشور، همواره با چالش های جدی زیست محیطی و مصرف بالای انرژی مواجه بوده است. در این میان، راهکارهایی در قالب تولید ورق های فولادی با ارزش افزوده بالاتر و پوشش های نوین ارائه شده، نویدبخش تحولی استراتژیک است که می تواند همزمان منافع اقتصادی صنایع فولاد را حفظ کند و آسیب های زیست محیطی را به حداقل برساند. این راهبرد، کلیدی برای شرکت ها و صنایع فولادی جهت ارتقاء کیفیت، کاهش هزینه های پنهان و حفظ محیط زیست است.
اما چالش های اصلی صنعت فولاد چیست؟
مصرف شدید انرژی و منابع تجدیدناپذیر و افزایش انتشار گازهای گلخانه ای، همواره به عنوان معضلاتی بزرگ پیش روی تولید فولاد بوده اند. علاوه بر این، خوردگی و زنگ زدگی ورق های فولادی، هزینه های سنگینی را در نگهداری و تعمیر سازه ها به بار می آورد که در بسیاری موارد برابر با هزینه خرید اولیه ورق هاست.
اما راه‌حل چیست؟ به جای تمرکز صرف روی افزایش تولید، می بایست به تولید محصولات با دوامتر و مجهز به پوشش های خاص پرداخت. ورق های پوشش دار مانند گالوانیزه گرم، ورق های رنگی با تکنولوژی پیشرفته مانند پرده سیال و انواع پوشش های ویژه نقش مهمی در افزایش مقاومت در برابر خوردگی و کاهش نیاز به تعمیرات دارند.
تکنولوژی پرده سیال به عنوان یکی از مهم ترین فناوری ها در پوشش دهی، امکان تولید ورق های رنگی با کیفیت و ضخامت کنترل شده را میسر ساخته است. پوشش های آنتی استاتیک از جذب گرد و غبار جلوگیری کرده و استفاده در لوازم خانگی را اقتصادی تر می کنند. پوشش های خود تمیزشونده به کمک خاصیت هیدروفوبیک، هزینه های نگهداری نمای ساختمان ها را کاهش می دهند و پوشش های بسیار بازتابنده نیز در بهینه سازی مصرف انرژی نقش دارند.
با اتخاذ این فناوری ها، شرکت های فولادی می توانند نه تنها به تحقق اهداف زیست محیطی پایبند باشند، بلکه از طریق ارائه محصولاتی با ارزش افزوده و کیفیت بالا، در بازارهای داخلی و جهانی رقابت پذیرتر شوند و رضایت مشتریان را افزایش دهند. تمرکز بر کیفیت و دوام، کاهش مصرف فولاد و هزینه های ناشی از تعمیر و نگهداری را به همراه دارد و نهایتاً به کاهش انتشار گازهای گلخانه ای کمک می کند.
پیشبینی ها نشان می دهد که بازار جهانی ورق های فولادی پوشش دار تا سال ۲۰۲۸ با رشد چشمگیری مواجه خواهد بود. صنایع لوازم خانگی، خودرو و ساختمان سازی به عنوان محرک های اصلی این رشد مطرح اند. برای صنعت فولاد ایران که با محدودیت های فناوری و تحریم ها دست به گریبان است، توجه به چنین رویکردهای نوآورانه راه گشا و حیاتی خواهد بود.
با تمرکز بر تولید ورق های با ارزش افزوده بالا و بهره مندی از فناوری های پوشش دهی نوین، میتوان ضمن کاهش بار زیست محیطی و مصرف بی رویه انرژی، به سودآوری بیشتر و ارتقاء پایدار در صنعت فولاد دست یافت. این رویکرد باید به عنوان سیاستی راهبردی در برنامه های توسعه ای شرکت ها و صنایع فولادی کشور حک شود.
